Phew wat gebeurt er toch veel… ik zie boze mensen, gefrustreerde mensen, verdrietige mensen en ook mensen die vol verwachting volgen en kijken naar wat er zich achter de schermen allemaal afspeelt. Het onbegrip naar elkaar is nog nooit zo groot geweest. De lontjes worden steeds korter omdat de situatie bijna uitzichtloos lijkt en er gewoonweg ook schokkende dingen gebeuren. Er zijn al vele artikelen vandaag over geschreven maar ook ik ben waarschijnlijk net als jij geschrokken door de beelden van de oudere mensen die gisteren in Amsterdam tegen de grond werden geknuppeld. Een liefdevolle groep mensen die zo agressief bejegend wordt, het is ongelooflijk dat dit zomaar in ons land kan gebeuren.
De chaos lijkt dan ook steeds groter te worden, de maatregelen absurder, frustratie, verdriet en boosheid vieren hoogtij….en toch is en blijft er ergens in mij heel sterk dat vlammetje van vertrouwen, het komt echt goed. 
Linksom of rechtsom, hoe je het ook bekijkt, we staan SAMEN aan de vooravond van de geboorte van een nieuw tijdperk. Er dient echter eerst iets afgebroken te worden voordat we kunnen gaan bouwen aan iets nieuws…
