Inmiddels is ons Centrum weer ruim 2 maanden geopend en heb ik ervaren hoe ook daar bij deelnemers aan onze activiteiten de verdeeldheid een ingang heeft weten te vinden. De tactieken werken…

Ook zelf betrap ik me er op. Hoe ik voorheen er prima en zonder oordeel mee om kon gaan, dat de ene persoon bewuster/anders in het leven staat dan de ander, merk ik dat ik hier nu toch met enige regelmaat moeite mee heb. En dan met name gezien de situatie waar we al meer dan een jaar in zitten.

Gevoelens van machteloosheid, frustratie maar vooral ook verdriet dat anderen (nog) niet zien wat ik, en velen met mij, wel kunnen zien. Dat je daardoor nu veel meer op je woorden let en een zorgvuldige afweging maakt hoe je toch, zonder jouw zienswijze op te willen leggen, blijft proberen om mensen wakker te schudden. Met daarnaast het besef dat ook ik mag zijn wie ik ben, het dus anders mag zien en eveneens daar openlijk voor uit mag komen….Volg je het nog?