En daar zijn we dan…gearriveerd op het punt van No Return. Blijf je verbinden met de ‘oude’ maatschappij en wil je terug naar wat was of zijn je ogen inmiddels geopend en kun je zeggen; het is klaar, tot hier en niet verder?
1,5 jaar lang al worden we op alle mogelijke manieren getriggerd om in onze kracht te gaan staan. Durven voelen, zelf nadenken, wie ben ik, wat resoneert er voor mij en waar wil ik mij mee verbinden. Iedere keer weer werd er een andere groep mensen in de maatschappij uitgedaagd om dit stukje op te pakken. En geloof me, velen hebben dat inmiddels ook al gedaan. Het is een prachtig bewustwordingsproces waar we Samen in zitten.
En ja soms ontzettend frustrerend, gepaard gaande met de nodige emoties, omdat anderen niet zien wat jij ziet. Het bracht zeker ook voor de al ‘wakkeren’ mooie inzichten en een stuk groei. Want als je gaat kijken wat er eigenlijk onder die boosheid zit, en dan praat ik even voor mezelf, dan is dat verdriet maar vooral ook heel veel Liefde voor je naaste omgeving. Je zou ze zo graag dit alles willen besparen…maar daarnaast is er ook het besef dat er acceptatie mag zijn. Iedereen loopt zijn eigen proces, en draait in deze wereld mee met zijn/haar eigen ‘lessen’, in eigen tijd en tempo.
